De twee kinderen zijn tweelingen. Ze zijn allebei 9 jaar oud. Ik ontmoette ze op een avond om 7 uur, helemaal vies, bedelend langs de kant van de weg.
Terwijl sommigen geroerd waren door hun benarde toestand, beschuldigden velen hen ervan kleine heksen te zijn en scholden hen uit. Ik nam het op tegen de voorbijgangers om hen te vertellen dat deze kinderen geen heksen waren, maar dat zij hun hulp nodig hadden. Zij legden hun grote ellende uit en gaven mij het adres van hun familie in een van de zeer arme wijken van Kinshasa. Ik beloofde hen een bezoek aan het familiehuis en liet hen iets te eten achter. Na een paar dagen kon ik de kinderen bezoeken, ik vond hun adres zonder problemen en de kinderen herkenden mij en waren erg blij met mijn bezoek.
De ouders wonen met hun 8 kinderen, waaronder een baby, ondervoed, in een klein golfplaten huisje van één kamer, in grote ellende: de moeder draagt haar 10 maanden oude baby en de vader is ziek. Overweldigd door deze situatie, belde ik een collega om me te helpen zien wat we in deze situatie konden doen.
We besloten eerst de vader te laten behandelen in een kliniek in de buurt, de moeder een microkrediet te verlenen om haar kleine bedrijfje weer op te starten, en de tweeling, die nog niet naar school kon, naar school te sturen.
Getuigenis van opvoeder Jean-Didier